Ben korktum, korkudan öldüm hatta..
Babamı ilk hastaneye yatırdığımız gün bir daha oradan çıkamayacağından korktum, babalar gününü babasız geçirecek olmaktan korktum, onu doya doya öpemeyecek olmaktan korktum, bir daha "BABA" diyemeyecek olmaktan korktum, ne zaman istenmeyen bir şey yapsam hep çekindiğim ama hep beni hoşgörüyle karşılayan adamın olmamasından korktum, fotoğraflarını çekerken sadece anılarda ve fotoğraflarda kalmasından korktum, borç isteyip aldığım paraları geri ödemeye kalktığımda geri almayan adamı kaybetmekten korktum.
Ameliyat olsa masada kalabilir dediler, yüzüne bakıp bağıra bağıra ağlamak ve onu çok sevdiğimi söylemek, beni bırakma demek istedim ama yüzüne bakmaya korktum.
O hastane camından dışarıya bakıp hayaller kurarken ben ona gerçekleri söylemekten korktum.
Dışarda olduğum zamanlarda her telefon çalışında kötü bir haber almaktan korktum.
Bazı şeyleri unutmaya başladığında Alzheimer olmasından ve bir gün beni de unutmasından korktum.
Yürüyüşe çıktığımızda yolda takılıp düşmesinden, terleyip hasta olmasından, merdivenleri çıkarken hızla çarpan kalbinin sesinden korktum..
Korkudan öldüm be...
Siz hiç sevdiklerinizi kaybetmekten bu kadar korktunuz mu ?!!
🙏🏽🙏🏽🙏🏽
YanıtlaSil